برنامه از میانه گذشته بود که محمدحسین مهدیان مهدویان، شاعر و طنزنویس به همراه همسرش عاطفه جوشقانیان، از شاعران کشورمان بر روی صحنه دعوت شدند و برای یکدیگر شعر خواندند و از نوع آشنایی ابتدایی خود تعریف کردند. خانواده‌ای گرم و ملموس و محسوس که باوجود فرزند به فعالیت‌های کاری و اجتماعی خویش ادامه می‌دهند و فرهنگ ایرانی_اسلامی را ترویج می‌کنند.

تمام زندگی من فدای تو
محسن مهدویان شعری به همسر خود تقدیم کرد:
برگشته‌ام دوباره و عطر غذای تو پیچیده توی خانه
و گرمای چای تو دلگرمی من است در این روزگار سرد
دلگرمی من است همین خنده‌های تو
دست خدا گذاشت تو را در مسیر من
تا راهی بهشت شوم پا به پای تو
حرفی بزن دوباره و شعری بخوان گلم
هستم چقدر عاشق لحن صدای تو
انگار آفریده شدی تو برای من
انگار آفریده شدم من برای تو
تنها دلیل زندگی من حضور توست
آری تمام زندگی من فدای تو

غزل مهدویان که به پایان رسید هیج یک از حضار نمی‌توانستند مهر و عشقی که در فضای این دو زوج پراکنده بود را انکار کنند و تشویق‌های حضار عشق این زوج را در فضای محفل گسترده می‌کرد.

درمیان سخنان، ارتباطات و اشعار تمام زوج‌های شاعری که به صحنه دعوت شدند و در وصف یکدیگر سخن گفتند و شعر سرودند، یک نکته مشترک بود و آن چیزی جز تداوم نگاه عاشقانه و شاعرانه، تقویت احساس، همدلی و حمایت نبود.

در این محفل بیش از پیش نمایان شد مردانی که امیرالمومنین(ع) و زنانی که دخت پیامبر(ص) را الگوی خود قرار داده بودند زندگی مشترک مملو از آرامش و عشق و احترام را تجربه می‌کردند و هر سالی که به عمر ازدواجشان اضافه می‌شد درخت عشقشان پربارتر بود.

به‌دلیل شخصیت والا و تکیه‌گاه بودنش با وی ازدواج کردم
زوج بعدی، بهروز قزلباش و سودابه امینی بودند که سن ازدواجشان دست کم ۳۰ سال بود و شاید بتوان گفت عمر زندگی مشترکشان بیشتر از تمام زوجین دعوت شده بود.
زوج شاعری که نطفه آشناییشان هم به شعر و محافل ادبی برمی‌گشت به صحنه دعوت شدند و از نمک آشناییشان خاطراتی به اشتراک گذاشتند که لبخند بر لب همگان آورد.